آیین زرتشت چگونه آیینی بود

آیین زرتشت یکی از کهن‌ ترین ادیان توحیدی جهان است که ریشه در سرزمین‌ های ایرانی دارد و تاثیر بزرگی بر فرهنگ، اخلاق و دین‌ باوری ایرانیان باستان گذاشته است. برای آشنایی بیشتر و اطلاعات کامل تر، همراه ما در وب سایت عصر گردش باشید.

آیین زرتشت چیست

آیین زرتشت یا دین زرتشتی یکی از ادیان باستانی ایرانی است که بر پایه یکتاپرستی و آموزه‌ های پیامبری به نام زرتشت بنا شده است.

این آیین که ازنوع فرهنگ ها و سبک زندگی بر سه اصل «پندار نیک»، «گفتار نیک» و «کردار نیک» استوار است و پیروان آن به وجود خدایی یکتا به نام اهورا مزدا باور دارند.

دین زرتشتی در ابتدا در ایران باستان گسترش یافت و تا پیش از ورود اسلام، دین رسمی حکومت‌ های بزرگ ایرانی مانند هخامنشیان و ساسانیان بود.

در آیین زرتشت، تاکید فراوانی بر پاکی، راستی و آزادی انتخاب وجود دارد. انسان‌ ها مسئول اعمال خود هستند و باید بین خوبی و بدی انتخاب آگاهانه داشته باشند.

تاریخچه آیین زرتشت

پیشینه آیین زرتشتی به هزاران سال پیش بازمی‌ گردد و آن را یکی از قدیمی‌ ترین ادیان توحیدی جهان می‌ دانند. این آیین ابتدا در میان اقوام آریایی شرق فلات ایران شکل گرفت و سپس در دوران هخامنشیان گسترش و رسمیت یافت.

پس از آن در دوران اشکانیان و به‌ ویژه ساسانیان به عنوان دین رسمی امپراتوری ایران شناخته شد.

با ورود اسلام به ایران، بسیاری از زرتشتیان تغییر دین دادند و بخشی از آنان برای حفظ باورهایشان به مناطقی چون هند مهاجرت کردند که امروزه با نام پارسیان شناخته می‌ شوند.

چه کسی آیین زرتشت را معرفی کرد

آیین زرتشت توسط پیامبری به نام زرتشت، که او را با نام زرتشت اسپنتمان نیز می‌ شناسند، بنیان گذاشته شد.

زرتشت شخصیتی خردمند، فیلسوف و مصلح اجتماعی بود که آموزه‌ های خود را با الهام از اهورامزدا در کتابی مقدس به نام اوستا بازگو کرد.

وی مردم را به پرستش خدای یکتا و دوری از دروغ، بدی و ظلم دعوت می‌ کرد.

در اوستا آمده که زرتشت در تجربه‌ ای روحانی با اهورامزدا گفت‌ وگو کرد و ماموریت یافت پیام‌ آور راستی، روشنایی و نیکی باشد.

آیین زرتشت اولین بار کجا شکل گرفت

نخستین بار آیین زرتشت در شرق فلات ایران، در مناطقی که امروزه بخش‌ هایی از خراسان، سیستان و شاید مناطقی از آسیای میانه را شامل می‌ شود، ظهور کرد.

با گذر زمان و به‌ ویژه در دوران هخامنشی، این آیین به غرب ایران نیز گسترش یافت و با حمایت شاهان، در سراسر قلمرو امپراتوری رواج یافت.

شهرهایی مانند بلخ، ری، پاسارگاد و تیسفون از جمله مراکز مهم ترویج آیین زرتشتی در دوران باستان بوده‌ اند.

پیامبر آیین زرتشت که بود

زرتشت یا زرتشت اسپنتمان پیامبر این آیین و بنیان‌ گذار اندیشه‌ های توحیدی در میان اقوام آریایی بود.

او حدود ۳۵۰۰ تا ۴۰۰۰ سال پیش می‌ زیست و آموزه‌ های اخلاقی و فلسفی‌ اش را در کتابی به نام گاتاها که بخشی از اوستا است، بیان کرده است.

زرتشت از جمله نخستین کسانی بود که مفهوم نبرد میان خیر و شر را به‌ صورت نظام‌ مند و اخلاق‌ محور مطرح کرد.

درباره زمان دقیق زندگی زرتشت اختلاف نظر وجود دارد، اما پژوهشگران بر این باورند که او حدود ۱۰۰۰ سال پیش از میلاد در شرق ایران باستان می‌ زیسته و بیشتر عمر خود را صرف اصلاح باورهای دینی زمانه‌ اش کرده است.

زرتشت که بود

زرتشت یا زردشت یکی از چهره‌ های اسرارآمیز و بنیادین تاریخ ایران باستان است. بسیاری او را پیام‌ آور یکتاپرستی و نخستین مروج پرستش خدای یکتا، اهورامزدا می‌ دانند.

او با خدایان باستانی و چندگانه آریایی مخالفت می‌ کرد و آتش را نماد روشنایی، راستی و حضور خداوند می‌ دانست. آموزه‌ های زرتشت در طول زمان الهام‌ بخش جنبش‌ های معنوی، دینی و فلسفی بسیاری در ایران و حتی فراتر از آن شدند.

برخی مورخان، زرتشت را یکی از مبهم‌ ترین و جنجالی‌ ترین شخصیت‌ های تاریخ می‌ دانند. روایت‌ ها درباره زندگی، تولد و حتی مرگ او با اختلاف‌ های زیادی همراه‌ اند.

نام زرتشت در منابع دینی

در متون اسلامی و الهی ادیان دیگر، نام زرتشت به‌ طور مستقیم ذکر نشده است. با این حال، برخی از واژه‌ ها و مفاهیم مرتبط با او در قرآن و متون تفسیری دیده می‌ شود.

قرآن در آیه‌ ای از واژه «مجوس» استفاده کرده که اغلب به پیروان آیین زرتشتی نسبت داده می‌ شود.

در متون تاریخی، پیروان زرتشت با نام‌ هایی چون مجوسی، گبر، زندیق و پارسی معرفی شده‌ اند. هر یک از این واژه‌ ها بار معنایی و تاریخی خاصی دارند.

کتاب مقدس زرتشت چه نام دارد

کتاب اصلی و مقدس پیروان زرتشت، اوستا نام دارد. این کتاب مجموعه‌ ای از نیایش‌ ها، آموزه‌ های دینی، دستورات اخلاقی و گاتاها (سروده‌ های منسوب به خود زرتشت) است.

اوستا نه‌ تنها بخش مهمی از فرهنگ دینی ایران باستان را بازتاب می‌ دهد، بلکه در بررسی زبان‌ شناسی و باورهای آریاییان نیز جایگاهی کلیدی دارد.

اوستا شامل بخش‌ هایی چون گاتاها، یسنا، یشت‌ ها و وندیداد است که هر یک نقش متفاوتی در آیین زرتشتی دارند.

محل زندگی زرتشت کجا بود

درباره محل زندگی زرتشت روایت‌ های متعددی وجود دارد. بیشتر منابع تاریخی و مذهبی، زادگاه او را در مناطق شرقی فلات ایران می‌ دانند.

برخی نیز احتمال داده‌ اند که او در بلخ (در مرز ایران و افغانستان امروزی) زندگی کرده باشد. حتی در منابعی، فلسطین و یونان نیز به‌ عنوان مکان‌ های احتمالی مطرح شده‌ اند.

مکان دفن زرتشت

با اینکه منابعی گفته‌ اند زرتشت در آتشکده‌ ای در بلخ کشته شد، اما هیچ اطلاعات قطعی از محل دفن او در دست نیست و این موضوع همچنان رازآلود باقی مانده است.

زمان تولد زرتشت چه زمانی بود

در مورد زمان تولد و دوران زندگی زرتشت توافق مشخصی میان پژوهشگران وجود ندارد. برخی زمان تولد او را حدود سال ۶۶۰ قبل از میلاد و بعثت او را در ۶۳۰ پیش از میلاد دانسته‌ اند.

با این حال، منابع دیگر اختلاف زمانی تا ۸۶۰۰ سال نیز در تخمین تولد او قائل شده‌ اند.

عدم قطعیت در زمان تولد و حیات زرتشت باعث شده برخی از محققان اعتبار دقیق آموزه‌ های منسوب به او را زیر سؤال ببرند.

زرتشت پیامبر ایران باستان

زرتشت یا زردشت یکی از تأثیرگذارترین و در عین حال بحث‌ برانگیزترین چهره‌ های تاریخ معنوی ایران است. بسیاری او را نخستین پیام‌ آور یکتاپرستی در فلات ایران می‌ دانند که خدای یگانه‌ ای به نام اهورامزدا را معرفی کرد.

او با خدایان اسطوره‌ ای آریاییان مخالفت می‌ کرد و آتش را نه به عنوان معبود، بلکه نمادی از روشنایی و پاکی می‌ دانست.

به روایتی، زرتشت در سال ۶۶۰ پیش از میلاد به دنیا آمد، در سال ۶۳۰ به پیامبری رسید و در ۵۸۳ پیش از میلاد در سن ۷۷ سالگی در آتشکده‌ ای در بلخ کشته شد.

تاریخ‌ دانان دیدگاه‌ های متفاوتی درباره زرتشت دارند؛ برخی او را شخصیتی واقعی، برخی افسانه‌ ای، و گروهی دیگر ترکیبی از واقعیت و اسطوره می‌ دانند.

کتاب آیین زرتشت چه نام دارد

کتاب مقدس آیین زرتشتی اوستا نام دارد؛ واژه‌ ای که به معنی «بنیان» و «اساس» است. این کتاب در اصل به‌ صورت شفاهی منتقل می‌ شده و پس از دوره اسلامی به‌ تدریج به شکل مکتوب درآمده است.

اوستا به زبان‌ های اوستایی، پهلوی و سانسکریت ریشه دارد و از پنج بخش اصلی تشکیل شده است.

اوستا از بخش‌ هایی مانند گاتاها (سخنان زرتشت)، یسنا، یشت‌ ها، وندیداد و خرده اوستا تشکیل شده است که هر کدام نقش جداگانه‌ ای در مناسک و باورهای زرتشتی دارند.

باورهای آیین زرتشتی

یکی از جدی‌ ترین پرسش‌ ها درباره آیین زرتشت، ماهیت توحیدی یا ثنوی آن است. برخی آیات اوستا اشاره به دو نیروی خیر و شر دارند که ممکن است برداشت ثنوی از آن ایجاد کند.

در مقابل، آموزه‌ های زرتشت درباره اهورامزدا به‌ عنوان خدای یکتا، رویکردی توحیدی را نمایان می‌ سازد. بسیاری از علمای مسلمان دین زرتشتی را در اصل، توحیدی و زرتشتیان را اهل کتاب دانسته‌ اند.

مرتضی مطهری در کتاب خدمات متقابل اسلام و ایران می‌ گوید که زرتشتیان در دوران پیش از اسلام تمایل به ثنویت داشتند و تنها در دوره معاصر بر توحید تأکید کرده‌ اند.

اصول و تعالیم آیین زرتشتی

آیین زرتشتی بر سه اصل بنیادین «پندار نیک»، «گفتار نیک» و «کردار نیک» استوار است. زرتشتیان آتش را نماد روشنایی و آگاهی می‌ دانند و آن را در مکانی مقدس به نام آتشکده زنده نگه می‌دارند.

روحانیان زرتشتی آیین‌ های مرتبط با آتش را در مراسمی خاص برگزار می‌ کنند.

برخی آیین‌ های ایرانی مانند چهارشنبه‌ سوری یا سوگند به روشنایی، به باورهایی بازمی‌ گردند که در فرهنگ زرتشتی ریشه دارند؛ هرچند برخی پژوهشگران آن‌ ها را مرتبط با این دین نمی‌ دانند.

باور به ظهور منجی در آیین زرتشتی

زرتشتیان بر این باورند که در پایان هر دوره سه‌ هزار ساله، یکی از منجیان از نسل زرتشت ظهور خواهد کرد تا جهان را از ظلم و تاریکی رهایی بخشد. آخرین منجی با ظهور خود به پایان تاریخ و بازگشت نیکی مطلق منجر خواهد شد.

سه منجی موعود در سنت زرتشتی که هرکدام در دوره‌ ای مشخص ظهور می‌ کنند، بخشی از طرح الهی برای برقراری عدالت و پاکی در جهان به شمار می‌ روند.

زرتشتیان چه نامیده می‌شوند

پیروان زرتشت در طول تاریخ با نام‌ هایی گوناگون خوانده شده‌ اند. واژه‌ هایی چون مجوسی، گبر، زندیق و پارسی هر کدام در متون مختلف دیده می‌ شوند.

قرآن تنها یک بار در آیه‌ ای از واژه «مجوس» استفاده کرده است. در هند نیز به پیروان مهاجر زرتشتی «پارسی» می‌ گویند.

تفاوت میان واژه‌ های مجوس گبر و پارسی

هر یک از این نام‌ ها در متون تاریخی، جغرافیایی یا مذهبی معنای خاصی دارند و نباید به‌ صورت مترادف کامل در نظر گرفته شوند.

زرتشتیان چه چیزی را مقدس میدانستند

زرتشتیان عناصر طبیعت مانند آتش، آب، باد و خاک را از آفریده‌ های مقدس خداوند می‌ دانستند. در میان این عناصر، آتش جایگاه ویژه‌ ای داشت و نمادی از نور، خرد، پاکی و حضور الهی به‌ شمار می‌ رفت.

در باور آنها، آتش واسطه‌ ای است میان انسان و اهورامزدا که دعاها از طریق آن به خداوند می‌ رسد.

انواع آتش در آیین زرتشتی

در اوستا، پنج نوع آتش توصیف شده است: آتش بهرام، آتش جسم انسان و حیوانات، آتش گیاهان، آتش ابرها، و آتش آسمانی (گرزمان).

آیا زرتشتیان آتشپرست بودند

بر خلاف تصور رایج، زرتشتیان آتش‌ پرست نبودند. آنها آتش را نماد نور و حقیقت می‌ دانستند و هنگام نیایش، به‌ سوی آتشکده می‌ ایستادند نه به‌ قصد پرستش، بلکه برای ستایش خداوند یگانه، اهورامزدا. قبله‌ گاه زرتشتیان نور است، نه آتش.

در معابد زرتشتی، آتش همیشه روشن نگه داشته می‌ شود و در مراسم مذهبی، به‌ عنوان نمادی مقدس در مرکز توجه قرار دارد.

نماد دین زرتشت چه بود

نماد شناخته‌ شده دین زرتشت، تصویر پیکر بالداری است که به «فر کیانی» یا «فرَوَهَر» معروف است.

این نماد در دوران هخامنشی بر سردر آتشکده‌ ها نصب می‌ شد و بیشتر به عنوان نماد هویت نژادی و فرهنگی زرتشتیان کاربرد داشت، نه به عنوان تصویر خداوند.

فر کیانی نماد چیست

برخی پژوهشگران این نماد را نشان‌ دهنده‌ی فروغ پادشاهی یا خرد آسمانی دانسته‌ اند و نه چهره‌ ای الهی، زیرا در باور زرتشتی خداوند صورت و جسم ندارد.

آموزه های دین زرتشت

در آیین زرتشت، دنیا محل زندگی و رشد انسان‌ هاست و زهدگرایی یا انزوا از جامعه نوعی گناه شمرده می‌ شود. زرتشتیان کشاورزی و کار را وظیفه‌ ای دینی می‌ دانند، زیرا خداوند خالق خیر و افزودن نعمت‌ هاست و انسان نیز باید در آن مشارکت کند.

همچنین تن‌ پروری، سستی، سقط جنین، تجرد و همجنس‌ گرایی از منظر این آیین، خلاف آفرینش خوب شمرده می‌ شود.

نگاه زرتشتیان به زندگی اجتماعی

زندگی سالم، خانواده‌ محور، تلاش روزمره و احترام به جهان مادی، از اصول اخلاقی مهم در دین زرتشت است.

سه اصل دین زرتشت

سه فرمان اصلی زرتشت شامل «پندار (اندیشه) نیک»، «گفتار نیک» و «کردار نیک» است. این اصول، راهنمای رفتاری هر زرتشتی برای ساختن جهانی بهتر به شمار می‌ روند.

معنای سه اصل زرتشتی

• اندیشه نیک: درست اندیشیدن و پرهیز از افکار پلید

• گفتار نیک: سخن‌ گفتن با راستی و مهربانی

• کردار نیک: عمل کردن به کار های درست، سودمند و شایسته

اصول اعتقادی دین زرتشت

آیین زرتشت بر پایه ۹ اصل بنیادین استوار است که بنیان اندیشه دینی پیروان آن را تشکیل می‌ دهد. این اصول شامل:
۱. باور به یگانگی خداوند
۲. ایمان به پیامبری زرتشت
۳. اعتقاد به دنیای مینوی و معنوی
۴. باور به نظم و قانون الهی
۵. شناخت گوهر پاک انسانی
۶. پذیرش فروزه‌ های هفت‌ گانه الهی
۷. باور به نیکوکاری
۸. تقدس عناصر چهارگانه طبیعت
۹. باور به پایان جهان و ظهور منجی

مقدسان جاودان در آیین زرتشتی

فروزه‌ های هفت‌ گانه مانند وهومن (پندار نیک) و اردیبهشت (راستی) هرکدام نماینده یک ویژگی الهی هستند که در پرورش روح انسان نقش دارند.

ظهور سوشیانت

در باور زرتشتی، تاریخ به سه دوره‌ ی سه‌ هزار ساله تقسیم می‌ شود که در پایان هر دوره، یکی از منجیان از نسل زرتشت ظهور می‌ کند.

آخرین منجی با آمدنش عدالت را برقرار می‌ کند و با شکست نهایی اهریمن، جهان به سوی رستگاری نهایی می‌ رود.

نام منجیان زرتشتی

این سه منجی به ترتیب با نام‌ های هوشیدر، هوشیدر ماه و سوشیانس شناخته می‌شوند که هر کدام مامور به پاک‌سازی جهان از پلیدی در زمان خود هستند.

ازدواج در دین زرتشت

در آیین زرتشت، ازدواج به عنوان امری پسندیده، نیکو و اخلاق‌ مدار شناخته می‌ شود. برخلاف برخی ادعاهای تاریخی، زرتشت هرگز ازدواج با محارم را تأیید نکرده است.

او در گات‌ ها، به‌ ویژه در هات ۵۳، درباره ازدواج دخترش با وزیر حکیم کی‌ گشتاسب سخن می‌ گوید و به او توصیه‌ هایی درباره انتخاب همسر شایسته می‌ کند.

شیوه ازدواج در آیین زرتشتی

در دین زرتشت پنج نوع ازدواج تعریف شده است:

• پادشاه‌ زنی (ازدواج دختر و پسر با رضایت والدین)

• ایوک‌ زنی (ازدواج پسر با تک‌ دختر خانواده)

• چاکر‌زنی (ازدواج دوباره زن یا مرد بیوه)

• خودسر‌زنی (ازدواج بدون رضایت والدین)

• ستر‌زنی (پذیرفتن فرزندخوانده در صورت نازایی)

ازدواج خواهر و برادر در دین زرتشت

با آنکه در برخی دوره‌ ها ازدواج‌ های سلطنتی میان خویشاوندان در تاریخ ایران دیده می‌ شود، این امر بر اساس تعالیم زرتشت نبوده است. بیشتر منابع معتبر، وجود چنین سنتی را در آیین زرتشتی رد کرده‌ اند.

تمایز سنت‌ های فرهنگی با آموزه‌ های دینی

آنچه در برخی خاندان‌ های سلطنتی دیده شده، بیشتر ریشه در سنت‌ های بومی یا سیاسی دارد تا باورهای زرتشتی.

نماز در دین زرتشت

نماز در آیین زرتشت، ابزاری برای نیایش، قدردانی از نعمت‌ های خداوند و پیوند روحی با اهورامزدا است. زرتشت به پیروانش توصیه می‌ کرد روزانه پنج بار به راز و نیاز بپردازند.

با این حال، در زمانه کنونی، بیشتر زرتشتیان تنها دعاهایی در صبح و شب می‌ خوانند و اجرای کامل نمازها در میان موبدان رایج است.

ساختار و زمان های نماز در آیین زرتشت: نمازهای پنجگانه زرتشتی در ساعات مختلف روز خوانده می‌ شود و شامل ذکرهای خاص در ستایش اهورامزداست.

پل چینود چیست

در باور زرتشتیان، پس از مرگ، روح انسان از جهان مادی جدا شده و بر اساس کردار، گفتار و اندیشه‌ اش قضاوت می‌ شود. این قضاوت در برابر پل چینوت انجام می‌ گیرد؛ پلی میان دنیای مادی و مینوی.

اگر نیکی‌ های فرد بیشتر باشد، دَئنه‌ ای زیبا او را به پردیس هدایت می‌ کند. در غیر این صورت، پل باریک می‌ شود و او به دوزخ سقوط می‌ کند. همه ارواح باید تا روز رستاخیز در انتظار بمانند.

زرتشت در چه زمانی زندگی میکرد

در مورد زمان دقیق زندگی زرتشت اجماع کاملی وجود ندارد. برخی محققان، او را معاصر با پادشاهان هخامنشی می‌ دانند و برخی زمان زندگی او را تا چند هزار سال پیش از میلاد تخمین می‌ زنند.

پژوهش‌ های معاصر، زمان فعالیت زرتشت را حدود ۷۰۰ سال پیش از میلاد برآورد کرده‌اند.

نام‌ هایی مانند ویشتاسب در اوستا، سبب شده برخی زرتشت را معاصر پدر داریوش کبیر بدانند؛ هرچند این دیدگاه مخالفانی دارد.

زرتشت اهل کجا بود

درباره محل تولد و زندگی زرتشت، دیدگاه‌ های متفاوتی وجود دارد. برخی منابع او را از بلخ، سمرقند، سیستان یا ری دانسته‌ اند.

لهجه‌ های به‌ کاررفته در اوستا نیز نشان می‌ دهد که منطقه فعالیت زرتشت، شرق و شمال‌ شرق ایران بوده است.

بر اساس شواهد زبانی و فرهنگی، بسیاری از محققان بلخ در افغانستان امروزی را خاستگاه اصلی زرتشت می‌ دانند.

گاتاها چیست

«گاتاها» یا «گاهان»، مجموعه‌ ای از سروده‌ های اشو زرتشت، پیامبر آیین زرتشت، است که محتوای آن پایه‌ گذار تعالیم دینی زرتشتیان به‌ شمار می‌ رود.

این اشعار کهن، به زبان اوستایی سروده شده‌ اند و هسته‌ ی اصلی کتاب اوستا، کتاب مقدس زرتشتیان را تشکیل می‌ دهند.

گاتاها نه‌ تنها زیربنای فلسفی و اخلاقی آیین مزدیسنا هستند، بلکه مستقیم‌ ترین بازتاب از اندیشه‌ ها و پیام‌ های خود زرتشت محسوب می‌ شوند.

آیین زرتشت در ایران

آیین زرتشت بیش از هزار سال دین رسمی ایرانیان بود و آثار آن در اسطوره‌ ها، آیین‌ ها، معماری، زبان و اخلاق مردم ایران هنوز هم دیده می‌ شود.

پس از ورود اسلام، بسیاری از ارزش‌ ها و سنت‌ های زرتشتی در فرهنگ ایرانی باقی ماندند و به‌شکل غیرمستقیم در آیین‌ های نو ادامه یافتند.

جشن‌ هایی چون نوروز، سده و مهرگان و نیز احترام به طبیعت و عناصر پاک، برگرفته از آموزه‌ های زرتشتی هستند.

آیین زرتشت در غرب

اندیشه‌ های زرتشتی، به‌ ویژه پس از فتح بابل توسط کوروش بزرگ، بر ادیان ابراهیمی به‌ ویژه یهودیت و مسیحیت تأثیر گذاشتند.

همچنین مفاهیمی چون آزادی اراده، نبرد خیر و شر، و ظهور منجی در فلسفه غرب ریشه‌ هایی زرتشتی دارند. این مفاهیم بعدها در آثار بزرگانی مانند افلاطون، فیثاغورث و حتی در ادبیات رنسانس غرب بازتاب یافتند.

در دوره رنسانس، زرتشت را گاه فیلسوف، گاه منجم و حتی جادوگر می‌ پنداشتند. در آثار ادبی همچون «کمدی الهی» دانته نیز رد پای آموزه‌ های او دیده می‌ شود.

جوامع زرتشتی در جهان

با وجود اینکه دین زرتشت به‌ عنوان یکی از ادیان رسمی ایران شناخته می‌ شود، اما پیروان این آیین در کشورهای گوناگون نیز پراکنده‌ اند.

بزرگ‌ ترین جوامع زرتشتی در ایران، هند (پارسیان) و پاکستان قرار دارند.

همچنین جمعیت‌ های کوچکی از زرتشتیان در آمریکای شمالی، اروپا، آسیای میانه و عراق نیز زندگی می‌ کنند.

بر اساس آخرین سرشماری رسمی ایران (۱۳۹۰)، حدود ۲۵ هزار نفر پیرو دین زرتشت در ایران حضور دارند که بیشتر در یزد، کرمان، تهران و شیراز ساکن‌ اند.

پیامبر دین زرتشت چه کسی بود

اشو زرتشت اسپیتمان، پیامبر این آیین بود که تعالیم خود را در قالب گاتاها ارائه داد.

نام سه آتش مقدس زرتشتیان چیست

سه آتش مهم در آیین زرتشت شامل:

• آذر فرنبغ (برای روحانیان)

• آذرگُشنسب (برای ارتشیان)

• آذر برزین مهر (برای کشاورزان)

زرتشت در زمان کدام پادشاه زندگی میکرد

برخی منابع، از جمله خانتوس لیدیایی، معتقدند زرتشت ۶۰۰ سال پیش از لشکرکشی خشایارشاه به یونان می‌ زیسته، اما این تاریخ هنوز قطعی نیست.

رهبر زرتشتیان ایران چه کسی بود

در گذشته، زرتشت خود رهبر و مصلح دینی زرتشتیان بود؛ اما امروزه این نقش را انجمن‌ ها و موبدان برجسته زرتشتی بر عهده دارند.

⏬مقالات پیشنهادی برای شما عزیزان⏬

بالی کجاستتفریحات استانبولتفریحات رایگان برج میلاد