فرهنگ مردم کابل

کابل، پایتخت پرجنب وجوش افغانستان، شهری ست میان کوه ها که فرهنگ، تاریخ و طبیعت را در خود آمیخته و سفری متفاوت را برای علاقه مندان به آسیای مرکزی رقم می زند. برای آشنایی بیشتر و اطلاعات کامل تر، همراه ما در وب سایت عصر گردش باشید.

کابل کجاست

کابل در بخش شرقی افغانستان و در دل کوه های هندوکش قرار دارد. این شهر در ارتفاعی بیش از ۱۸۰۰ متر از سطح دریا واقع شده و یکی از مرتفع ترین پایتخت های جهان محسوب می شود.

کابل نه تنها مرکز سیاسی و اقتصادی افغانستان است، بلکه در مسیر جاده تاریخی ابریشم نیز قرار داشته و همواره یکی از نقاط کلیدی در منطقه بوده است.

دسترسی به کابل چگونه است: برای سفر به کابل، مسیر هوایی بهترین گزینه محسوب می شود و فرودگاه بین المللی حامد کرزی، اصلی ترین دروازه ورود به این شهر است.

همچنین جاده های منتهی به کابل از شهرهایی چون جلال آباد و قندهار امکان دسترسی زمینی را نیز فراهم می کنند.

تاریخچه کابل

قدمت کابل به بیش از ۳۵۰۰ سال پیش بازمی گردد. این شهر در دوران باستان بخشی از قلمرو امپراتوری های بزرگی چون هخامنشیان، کوشانیان، سامانیان و غزنویان بوده است.

در قرون وسطی، کابل یکی از مراکز مهم بازرگانی و فرهنگی به شمار می رفت و به ویژه در دوران تیموریان رونق بیشتری یافت.

شهر کابل در افغانستان

در قرن بیستم، کابل مرکز اصلی تحولات سیاسی افغانستان شد؛ از دوران سلطنت تا جمهوری و سپس دوران ناآرامی های داخلی.

جنگ ها، مهاجرت ها و بازسازی ها چهره این شهر را بارها تغییر داده اند اما کابل همچنان پابرجا مانده است.

آشنایی با کابل

کابل شهری ست که در کنار ساختمان های مدرن، بازتابی از تاریخ و زندگی سنتی را به نمایش می گذارد.

بازارهای شلوغ، خانه های گِلی در دامنه کوه ها، و خیابان هایی که همزمان صدای موسیقی، فرهنگ، و تجارت را با خود دارند، چهره ای زنده از این پایتخت شرقی به نمایش می گذارند.

جاهای دیدنی افغانستان

از باغ بابر گرفته تا مسجد پل خشتی، و از موزه ملی افغانستان تا تپه های جنگی، کابل مجموعه ای متنوع از جاذبه های تاریخی و فرهنگی را در خود جای داده است که بازدید از آن ها برای گردشگران بسیار جذاب است.

سبک زندگی مردم کابل

زندگی در کابل، آمیزه ای از چالش های شهری و سبک سنتی زندگی است.

با وجود سال ها جنگ و ناپایداری، مردم این شهر با صبوری و امید به آینده زندگی می کنند و نقش پررنگی در حفظ هویت ملی افغانستان دارند.

فرهنگ مردم کابل

کابل، پایتخت افغانستان، یکی از کهن ترین مراکز فرهنگی آسیای مرکزی به شمار می رود. فرهنگ ها و سبک زندگی مردم این شهر بازتابی از تاریخ چند هزار ساله، تنوع قومی، و تعامل با تمدن های گوناگون است.

باورهای مذهبی، آیین و مراسم ها، آداب خانوادگی، لباس های سنتی، موسیقی محلی و سبک زندگی مردم کابل، مجموعه ای از جلوه های فرهنگی بومی را در دل خود جای داده اند.

فرهنگ بومی کابل

کابل به سبب قرار گرفتن در مسیر جاده تاریخی ابریشم، همواره محل تبادل فرهنگی میان شرق و غرب بوده است.

در نتیجه، فرهنگی غنی و چندلایه در این شهر شکل گرفته که در آن سنت های کهن، دین اسلام و نشانه هایی از نفوذ فرهنگ های منطقه ای با هم ترکیب شده اند.

جایگاه خانواده و سنت ها در زندگی مردم کابل: در فرهنگ کابل، خانواده نقش اصلی در شکل گیری هویت فرد دارد. احترام به بزرگ ترها، مهمان نوازی و پایبندی به آداب اجتماعی همچنان جایگاه پررنگی دارد.

بسیاری از خانواده ها ساختار سنتی خود را حفظ کرده اند و مراسم ها مانند عروسی، تولد یا عزاداری با آیین های خاص برگزار می شوند.

فرهنگ ازدواج در کابل

ازدواج در کابل نه تنها یک پیوند عاطفی، بلکه مراسمی اجتماعی با ریشه در سنت هاست.

بیشتر خانواده ها ترجیح می دهند فرزندانشان با نظارت و همراهی والدین ازدواج کنند و مراحل مختلفی مانند خواستگاری، نامزدی و مراسم عروسی را پشت سر بگذارند.

رسم ازدواج افغانستان

ازدواج معمولاً با جست وجوی خانواده پسر برای یافتن دختر مناسب آغاز می شود.

پس از خواستگاری و توافق اولیه، مراحل بعدی شامل «لفظ دادن» (شیرینی خوری)، نامزدی، هدیه دادن در اعیاد (عید براتی) و نهایتاً برگزاری عروسی است.

در برخی مناطق رسم است که پدر عروس کمربند سبز به کمر او می بندد، نشانه ای از پاکی و آغاز زندگی مشترک.

معیار انتخاب همسر در کابل چیست:  در کابل، دختری که باادب، فرمان بردار، خوش اخلاق و مورد احترام خانواده باشد، گزینه مناسبی برای ازدواج تلقی می شود.

در برخی مناطق جنوبی افغانستان زیبایی و تپل بودن دختر اهمیت دارد و در مناطق شمالی، مهارت هایی مثل قالیبافی در انتخاب همسر نقش دارد.

ظهور اسلام در افغانستان

فرهنگ اسلامی یکی از ارکان اصلی هویت اجتماعی و دینی مردم افغانستان است.

با وجود تنوع مذهبی و قومی، اسلام نقشی بنیادین در سبک زندگی، آداب و رسوم و باورهای مردم این کشور ایفا می کند.

مذهب در افغانستان

حدود ۹۲ درصد مردم افغانستان مسلمان اند که ۷۰ درصد آنان اهل سنت و ۲۵ درصد پیرو مذهب تشیع هستند. مسلمانان اهل سنت بیشتر حنفی مذهب اند و در تفسیر دین، به ظاهر متون دینی تکیه دارند.

در مقابل، شیعیان که بیشتر از قوم هزاره هستند، در مناطق مرکزی و شمال شرقی کشور مانند بامیان زندگی می کنند.

باورهای مشترک اسلامی در میان مردم افغانستان: مهم ترین مشترکات میان مسلمانان افغانستان، باور به قرآن، پیامبر اسلام، و رعایت اصول دینی مانند نماز، روزه و احکام اسلامی در ازدواج و خانواده است.

مناسبت هایی چون رمضان، عید قربان و محرم در سراسر کشور با شور خاصی برگزار می شود.

ادبیات افغانستان

ادبیات افغانستان یکی از کهن ترین جلوه های فرهنگی این سرزمین است که با وجود آسیب های ناشی از جنگ، همچنان زنده و پویاست.

شعر، داستان، ادبیات عامیانه و فولکلور بخشی از میراث ادبی افغانستان را تشکیل می دهند.

تأثیر جنگ بر ادبیات افغانستان: دهه ها جنگ، ناامنی و فقر، باعث کاهش فرصت های آموزش و تولید ادبیات شده است.

با این حال، در سال های اخیر نویسندگان جوان در حوزه داستان کوتاه، رمان و شعر وارد میدان شده اند و آثار ارزشمندی خلق کرده اند.

وضعیت ادبیات داستانی در سال های اخیر: ادبیات داستانی به ویژه در میان مهاجران افغانستانی رشد چشمگیری داشته است.

نسل جدید نویسندگان با بهره گیری از تجربه های شخصی و اجتماعی، روایت هایی نو از زندگی، تبعید و هویت فرهنگی خلق کرده اند.

نوروز در افغانستان

نوروز یکی از مهم ترین جشن های ملی و فرهنگی افغانستان است که در آغاز فصل بهار برگزار می شود. این جشن با آیین هایی چون سفره هفت میوه، سمنو، علم افرازی و گردهمایی های خانوادگی همراه است.

آیین علم افرازی در مزار شریف و کابل: یکی از باشکوه ترین آیین های نوروز، گردهمایی مردم در زیارتگاه هایی مانند مزار شریف است.

در این مراسم، پرچمی منسوب به امام علی (ع) برافراشته می شود و مردم پس از زیارت و دعا، سال نو را با امید و نیایش آغاز می کنند.

سمنو در افغانستان

سمنو یکی از غذاهای سنتی نوروزی افغانستان است که از آرد و جوانه گندم تهیه می شود. مراسم پخت سمنو با شب نشینی، داستان گویی و شادی دسته جمعی زنان همراه است و جنبه ای فرهنگی و خانوادگی دارد.

غذاهای شب عید در افغانستان

در شام شب عید نوروز، اکثر خانواده ها خروسی سفیدرنگ را ذبح می کنند و آن را با سبزی پلو طبخ می کنند.

رنگ سفید نماد سعادت و سبز نشانه نیکی ست و این غذا در فرهنگ بومی افغانستان به عنوان نماد آغاز خوشبختی سال جدید شناخته می شود.

آداب خانه تکانی و لباس نو در نوروز: چند روز مانده به نوروز، زنان افغانستانی خانه را گردگیری کرده و برای استقبال از سال جدید آن را تمیز می کنند.

همچنین خرید لباس نو برای همه اعضای خانواده، به ویژه کودکان، بخش جدانشدنی این آیین است.

دید و بازدید نوروزی در افغانستان: اگرچه تنها یک روز تعطیل رسمی برای نوروز در افغانستان در نظر گرفته شده، مردم در همین روز با حضور در خانه اقوام و بزرگ ترها، سال نو را با دیدار و تبریک آغاز می کنند.

نوروز در فرهنگ بومی افغانستان

نوروز در افغانستان، یکی از اصیل ترین جشن های مردمی است که هم زمان با آغاز سال شمسی برگزار می شود.

این آیین با نمادهایی مانند هفت سین، هفت میوه، خانه تکانی و دید و بازدید همراه است و ریشه در فرهنگ کهن این سرزمین دارد.

هفت میوه نوروز در افغانستان

در کنار سفره هفت سین، مردم افغانستان سفره ای از هفت میوه خشک نیز آماده می کنند که شامل بادام، گردو، پسته، کشمش، قیسی، سنجد و زردآلو است.

بانوان چند روز پیش از نوروز، میوه ها را در آب می خوابانند تا در روز اول سال آماده باشد. سفره هفت سین افغانستانی شامل سیب، سنجد، سبزی، سمارق (قارچ)، سرکه، سیر و سمنو است.

عید قربان در افغانستان

عید قربان یکی از اعیاد مذهبی مهم در افغانستان است که با مراسمی سه روزه همراه می شود.

مردم برای این مناسبت، خانه تکانی می کنند، لباس نو می خرند، حیوان حلال گوشت قربانی می کنند و آیین های خاصی برگزار می شود.

آداب روزهای منتهی به عید قربان: چند روز پیش از عید، خانواده ها برای تهیه میوه، خشکبار و گوشت قربانی آماده می شوند. خرید گاو یا گوسفند و ذبح آن در روز عید، سنتی ست که در بیشتر خانه ها اجرا می شود.

بخشی از گوشت قربانی به صورت نذری بین نیازمندان توزیع می شود.

رسم حنا در عید قربان چگونه است: یکی از رسوم محبوب در این عید، حنا زدن به دستان کودکان توسط بزرگ ترهاست. این رسم نه تنها جنبه تزیینی دارد، بلکه نوعی ابراز محبت به فرزندان محسوب می شود.

نماز عید و دید و بازدید پس از آن:  در صبح روز عید، مردم برای اقامه نماز عید قربان به مساجد می روند.

پس از آن، دید و بازدید از اقوام آغاز می شود و به ویژه خانواده هایی که عزیز از دست داده اند، در اولویت دیدارها هستند. در ادامه ایام عید، بسیاری از خانواده ها به پارک ها و مکان های تفریحی شهر می روند.

موسیقی در افغانستان

موسیقی در فرهنگ افغانستان نقشی پررنگ و زنده دارد. این کشور با سبک های متنوع موسیقی سنتی، فولکلور، مذهبی و عرفانی، دارای یکی از غنی ترین میراث های موسیقایی در آسیای مرکزی است.

موسیقی تصوف در افغانستان: موسیقی تصوف، یکی از سبک های عرفانی رایج در افغانستان است که با نعت خوانی و شعرهای توصیفی درباره خدا و پیامبر اسلام همراه می شود.

اجراکنندگان این سبک معمولاً صوفیان و قوالان اند و شعرهای آن گاهی تا ساعت ها ادامه دارد.

هویت افغانستان

فرهنگ افغانستان ترکیبی از آداب اسلامی، سنت های قومی، زبان ها، و هنرهای بومی است. این فرهنگ، مهم ترین عنصر در حفظ هویت ملی و انسجام اجتماعی در برابر جنگ، مهاجرت و نفوذهای بیرونی بوده است.

لزوم پاسداری از فرهنگ بومی در افغانستان: با وجود تهدیدهایی مانند جنگ، فقر، مهاجرت و جهانی شدن، حفظ زبان، لباس سنتی، صنایع دستی و ادبیات بومی اهمیت بالایی دارد.

توسعه فرهنگی می تواند راهی برای تقویت امید و خودباوری مردم افغانستان باشد.

موسیقی محلی افغانستان

موسیقی محلی یکی از مهم ترین نمودهای فرهنگ بومی افغانستان است. هر قوم در این کشور سبک خاص خود را در موسیقی دارد و این تنوع، هویت فرهنگی افغانستان را غنی تر کرده است.

سبک های موسیقی سنتی در افغانستان: برخی از رایج ترین سبک های موسیقی محلی افغانستان عبارتند از: موسیقی بدخشی، خراباتی، هزارگی، قطغنی، ترکمنی، سبک غزنی، کلیوالی (پشتونی)، قرصک پنجشیر، داستان خوانی مشرقی و موسیقی چندصدایی مردم نورستان.

این موسیقی ها اغلب در مراسم های شادی، عروسی، جشن های محلی و آیین های فرهنگی اجرا می شوند و با سازهای بومی مانند دمبوره، رباب و طبله همراه اند.

رقص محلی افغانستان

رقص های محلی در افغانستان، جلوه ای از شادمانی جمعی و همبستگی اجتماعی هستند.

این رقص ها در جشن ها، عروسی ها و گردهمایی های قومی اجرا می شوند و در هر منطقه شکل و آهنگ متفاوتی دارند.

رقص «اتن» یکی از رقص های ملی افغانستان است که ریشه آن به دوران باختر باستان بازمی گردد.

این رقص معمولاً به صورت گروهی انجام می شود و مردان و زنان جوان با حرکت های موزون دست و پا، حلقه وار می رقصند.

رقص قرصک پنجشیر نیز از جمله رقص های محلی مردم تاجیک در منطقه پنجشیر است که با همراهی دف و دست زدن، و اغلب با گروهی ۱۰ تا ۱۵ نفره اجرا می شود.

پوشش سنتی مردم افغانستان

پوشش مردم افغانستان بازتابی از اقلیم، سنت و هویت قومی این کشور است.

لباس ها بسته به منطقه جغرافیایی، قومیت و موقعیت اجتماعی افراد، تفاوت هایی دارند و به سه بخش اصلی سرپوش، تن پوش و پاپوش تقسیم می شوند.

سرپوش های سنتی اقوام مختلف افغانستان: سرپوش ها در افغانستان تنوع زیادی دارند. عمامه یا دستارهایی به طول ۳ تا ۶ متر، در بسیاری از مناطق روستایی به ویژه برای مردان بالغ استفاده می شوند.

کلاه های نمدی یا پشمی نیز در میان ترکمن ها و ازبک ها رایج اند. مردم هزاره نوعی کلاه به شکل عرقچین با پارچه چیت یا طرح های بافته شده بر سر می گذارند.

تن پوش زنان و مردان افغانستان چگونه است: مردان اغلب پیراهن های گشاد و آستین بلند از جنس پنبه می پوشند که به آن ها «کورتی» گفته می شود.

در شهر قندهار لباس سنتی سدری با دوخت های طلایی رواج دارد. نورستانی ها نیز لباس هایی خاص دارند، مردان شلوارهایی تا زانو، ساق پوش و کمربند نقره ای برای حمل خنجر به تن می کنند.

زنان نورستان نیز دامن بلند با کمربندهای بافته شده می پوشند و زیر آن ساق پوش دارند.

پاپوش های محلی افغانستان چگونه اند: در مناطق مختلف افغانستان، پاپوش های متنوعی استفاده می شود. رایج ترین آن ها کفش های پلاستیکی رنگی و دمپایی چرمی به نام «چیلی» هستند.

در شهر پکتیا دمپایی هایی از حصیر ساخته می شود.

همچنین در نورستان نوعی چکمه چرمی با کف نرم رایج است. نوع دیگری از پاپوش سنتی افغانستان نیز با نام «کلوش» شناخته می شود.

⏬مقالات پیشنهادی برای شما عزیزان⏬

تاریخ فرهنگ در فرانسهآداب معیشت قزاقستانفرهنگ ایتالیا